Rozwijanie czakr u dzieci
Trudności w życiu często wynikają z urazów, nadużyć, schematów z dzieciństwa. Wielokrotnie są one przekazywane przez działających w dobrej wierze, choć nieuświadomionych rodziców. Wiele z reakcji jest powtarzanych, nie uleczonych i przenoszonych z pokolenia na pokolenie często nieświadomie. Zapoznajmy się więc z rozwojem czakr u dzieci, by świadomie móc wspierać je w prawidłowym rozwoju.
System Czakr oparty na siedmiu centrach energetycznych odzwierciedla fazy rozwoju dziecka. Pokazuje, jak rozwijają się czakry jedna po drugiej od dołu do góry, od urodzenia do wieku dorosłego. Stworzenie dzieciom nowej ery optymalnych warunków rozwoju to nie tylko unikanie nadużyć, ale również wspieranie dzieci we wszystkich wymiarach ich doświadczania – fizycznym, emocjonalnym, mentalnym i duchowym. To też wspieranie prawidłowego rozwoju ciała fizycznego oraz ciał subtelnych, zaznaczając, że matka i dziecko są związani ciałami subtelnymi do momentu ich pełnego wykształcenia u dziecka. Ważnym jest, by nasza pomoc była adekwatna do poziomu rozwoju dzieci. Jeśli jest to możliwe dobrze jest, aby matka pozostała z dzieckiem do wieku przedszkolnego lub chociaż przez pierwsze półtora roku życia dziecka, aż ukształtuje się ciało emocjonalne. Pamiętajmy też, że po urodzeniu przez około 6 miesięcy dziecko odbiera siebie i matkę jako jedną istotę, jak nie ma przy nim matki, to tak jakby ktoś odebrał mu część jego ciała, więc kochane matki – w miarę możliwości nie pozostawiajcie dziecka pod opieką innej osoby.
Konstruowanie ciała eterycznego dla mającego się narodzić dziecka jest zapoczątkowane przez specjalną istotę, będącą wspólnym myłślokształem czterech dewaradżów. Istota ma dokładny wygląd niemowlęcego ciała, które ma zbudować. Jasnowidzący widzą czasami małą dziecięcą postać, unoszącą się w pobliżu matki, a następnie wewnątrz jej ciała, braną mylnie za duszę dziecka. Kiedy zachodzi taka potrzeba istota może kontynuować swoją pracę aż do siódmego roku życia dziecka. Po zakończonej pracy istota rozpada się. W tworzoną eteryczną formę, w miarę jej rozwoju, wbudowywane są cząsteczki fizyczne nowego ciała dziecka. Materia eteryczna dla tego ciała jest pobierana z ciała matki, stąd duże znaczenie ma fakt, jakiej jakości składników dostarcza jej ciało.
U noworodków występują nierozwinięte pączki czakr, w postaci małych, leniwie poruszających się kółek. Jedyne w pełni otwarte czakry to podstawa i korona. Według wierzeń wielu ludów, to właśnie przez czubek głowy (ciemiączko) dusza dziecka wchodzi do ciała podczas narodzin.
Czakra pierwsza, ciało eteryczne – okres ciąży do pierwszego roku życia dziecka
– Pomaganie we wcieleniu, czyli pomoc dziecku w pełnym wejściu w ciało poprzez częsty dotyk, przytulanie, noszenie, pielęgnowanie, zwracanie uwagi na potrzeby fizyczne dziecka, zabawę nóżkami i rączkami. To wszystko pomaga dziecku wejść we własne ciało, nabrać świadomości swojego ciała, potwierdza jego fizyczność, pomaga w rozwoju motoryki, koordynacji ruchowej. Stworzenie bezpiecznego i wygodnego środowiska z odpowiednimi do wieku zabawkami pomaga nawiązać pozytywny kontakt ze światem zewnętrznym.
– Kształtowanie poczucia bezpieczeństwa. Budowanie zaufania poprzez tworzenie więzi z pierwotnym opiekunem jest jedynym źródłem poczucia bezpieczeństwa dla dziecka. Bardzo ważne jest, aby główny rodzic – matka lub ojciec konsekwentnie wspierali dziecko przez pierwszy rok życia. Znaczy to byli dla dziecka oparciem, często je przytulali, nie tylko kiedy płacze, chronili od hałasu, ostrego światła, głodu, chłodu, niewygody, karmili kiedy jest głodne oraz usypiali, kiedy jest śpiące, a nie o ustalonych godzinach. Im większa więź wytworzy się między rodzicem a dzieckiem, tym dziecko będzie miało większe poczucie bezpieczeństwa i szybciej stanie się bardziej niezależne. Świadomość, że rodzic jest zawsze blisko pozwala dziecku się odprężyć, uwierzyć we własne siły i naturalnie przejść do dalszych etapów rozwoju bez nadmiernej czujności i napięć. Czas poświęcony na pielęgnację w pierwszym roku jest proporcjonalny do rozwoju dziecka w późniejszym okresie. Duża więź z dzieckiem skutkuje jego większym spokojem i samodzielnością oraz lepszym zdrowiem w późniejszych latach życia. Poczucie bezpieczeństwa pochodzi z bezpiecznego otoczenia. Małe dziecko utożsamia się z otoczeniem, postrzega je jako część siebie, więc to kim jest i kim będzie zależy w dużej mierze od świata, które je bezpośrednio otacza. W miejscach i sytuacjach, kiedy dziecko czuje się niepewnie, to będzie częściej i intensywniej szukać oparcia w rodzicach.
– Właściwa opieka dzienna w przypadku, jeśli rodzice muszą wrócić do pracy przed ukończeniem pierwszego roku życia dziecka. Ważne jest, aby dziecko miało stałego opiekuna czy opiekunkę, aby mogła wytworzyć się więź zaufania i poczucia bezpieczeństwa. W przypadku żłobków proponuję wybrać taką placówkę, która zapewnia odpowiednią ilość opieki, bliskości i wsparcia dziecku, by zaspokoić jego potrzeby. Pomocne będzie spędzenie trochę czasu w placówce razem z dzieckiem, aż ono się przyzwyczai do nowego otoczenia. Prawdopodobnie dziecko będzie chciało również nawiązać więź z rodzicem, więc dobrze jest poświęcić mu więcej czasu wieczorem.
– Odżywianie. Karmienie o wyznaczonych godzinach uniemożliwia dziecku ustalenie własnych rytmów dobowych oraz pokazuje, że świat nie reaguje na jego potrzeby. Pamiętając o licznych plusach karmienia piersią dobrze jest jednak uwzględnić fakt, że stan emocjonalny matki podczas karmienia jest ważniejszy niż to, czy mleko płynie z piersi czy z butelki. Butelka podawana z miłością jest lepsza niż pierś podawana z niechęcią. Nie krytykujmy więc siebie, jeśli wybierzemy butelkę oraz nie oceniajmy za to innych kobiet. Wybierając karmienie własnym mlekiem matka jednocześnie zobowiązuje się do unikania przyjmowania substancji szkodliwych, które przedostają się do mleka, jak np. leki, alkohol, inne używki.
Jeśli skutecznie będziesz wspierać dziecko w tym okresie to dajesz mu solidny fundament do zmierzenia się z wyzwaniami późniejszego życia oraz informację, że świat będzie wychodził naprzeciw jego potrzebom. Dziecko będzie pewniejsze siebie oraz będzie miało lepsze poczucie własnego ciała i tego, że jest żywe.
Czakra druga, ciało emocjonalne, astralne – 6-18 miesiąc życia dziecka
– Pozwalanie na oddalanie się. W miarę rozwoju zdolności ruchowych i umiejętności przemieszczania się dziecko zaczyna coraz dalej odchodzić od rodzica. Ponieważ wciąż czuje się niepewnie, będzie odchodzić i wracać, by sprawdzić czy rodzic jest i czeka na niego. Jest to zupełnie naturalne i ważnym jest, aby wspierać oba te ruchy – zachęcać do oddalania się stwarzając bezpieczne możliwości eksploracji oraz dawania otuchy i ciepła, jak dziecko wraca.
– Rozwijanie zmysłów. Dziecko poznaje świat swoimi zmysłami, dlatego wspierajmy je w tym stwarzając mu bezpieczną możliwość doświadczania. Ważna jest różnorodność kolorów, dźwięków, zapachów, smaków, jednak ich natężenie czy intensywność należy zawsze dopasować to do indywidualnych preferencji i wrażliwości dziecka, aby go nie przestymulować. Jest to też ważny czas rozwijania zmysłu smaku poprzez próbowanie różnorodnych potraw, co wpływa na późniejsze preferencje kulinarne.
– Poznawanie świata przez ruch. Dziecko coraz lepiej się porusza i chce eksplorować coraz większe przestrzenie, dlatego to nie jest dobry czas na ograniczanie mu tego ruchu np. poprzez zamykanie w kojcu. Jeśli zamknięcie jest konieczne, to niech to będzie na krótko.
– Rozpoznawanie emocji. Dziecko uczy się emocji poprzez obserwacje rodzica. Także bądź lustrem dla emocji dziecka we właściwy sposób je nazywając i odpowiednio na nie reagując. Nie zaprzeczaj temu, co dziecko odczuwa i nie karz dziecka za jego emocje, tylko pomóż mu je zrozumieć. Pamiętaj, że dziecko nie potrafi panować nad emocjami, co więcej – nie rozumie, co się z nim dzieje, więc nie oczekuj od dziecka zachowania ponad jego wiek. Zadbaj o swoje potrzeby i o atmosferę w domu, aby nie obciążać dziecka własnymi nie poukładanymi emocjami.
Czakra trzecia, ciało mentalne – 18 miesiąc życia dziecka do 3 lat
– Samodzielność i upór. Wspierajmy samodzielność dziecka, jego niezależność, upór oraz chęć podejmowania prostych decyzji. Dajmy mu wybrać, co chce zjeść czy w co chce się ubrać. To nie jest bezmyślna maszyna spełniająca nasze oczekiwania, tylko młody człowiek w małym ciele, mający już swoje preferencje. Dawajmy dziecku możliwość demonstrowania własnego uporu w bezpieczny dla niego sposób.
– Budowanie poczucia własnej wartości. Wspieraj niezależność dziecka i okazuj radość z jego osiągnięć. Pomagaj mu rozwinąć wiarę we własne siły dając mu zadania do wykonania na miarę jego możliwości, ciesząc się z sukcesów i nie poprawiając by było idealnie wykonane według Twojej oceny. Perfekcjonizm, jeśli go masz to Twoje obciążenie, nie przenoś go na dziecko. Jeśli dziecko nalega na zrobienie czegoś, co jest ponad jego siły, to pomóż mu to zrobić, tak by budować jego pewność siebie. Cierpliwość popłaca, więc powstrzymaj się od krytycznych uwag i pospieszania dziecka.
– Nocnikowanie. Obserwuj gotowość dziecka do nauki korzystania z nocnika, zamiast skupiania się na własnych oczekiwaniach czy radach innych ludzi. Jeśli odczekasz aż dziecko będzie gotowe do korzystania z ubikacji zaoszczędzisz mu niepotrzebnego stresu i konfliktów, a dziecko będzie dumne z nowej umiejętności. Dziecko samo pokaże, kiedy jest gotowe – zacznie interesować się czynnościami dorosłych w ubikacji, będzie sygnalizować, że ma mokro, przestanie tolerować pieluszki.
– Wyznaczanie granic. Obok wspierania rozwoju i samodzielności bardzo ważne jest wyznaczenie granic i proste ich uzasadnienie dziecku. Nagradzanie za osiągnięcia daje lepsze rezultaty niż karanie za niepowodzenia, które utrwala poczucie wstydu i niskiej wartości oraz wzmaga agresję. Uznanie rodzica, przytulenie, pochwała jest ważniejsza dla dziecka niż nagroda podarowana bez uczucia. Mówienie dziecku, że się go nie kocha, wyrządza szkody na poziomie trzeciej i czwartej czakry oraz wzbudza poczucie niepewności i potrzebę aprobaty przez otoczenie. Zamiast karać, spróbuj skierować uwagę dziecka na coś innego, np. zamiast karać za gryzienie pilota do telewizora, daj mu coś innego do zabawy. Granice wyznaczane stanowczo na krótkie okresy, np. pozostawienie dziecka w pokoju na kilka minut są bardziej efektywne niż okazywanie mu gniewu czy chłodu, ponieważ dzieci są bardzo wrażliwe na dezaprobatę rodziców.
Czakra czwarta – 4 do 7 lat
– Kształtowanie relacji społecznych. Dzieci w tym wieku obserwują i poznają relacje i role społeczne poprzez utożsamianie się z nimi. To oznacza, że dziecko będzie naśladować Twoje zachowania wcielając je, jako część własnej osobowości. Jeśli jesteś agresywny, to uczysz dziecko bycia agresywnym w stosunku do Ciebie i innych. Dbaj więc o to, aby relacje wokół Ciebie były zharmonizowane oraz oparte na miłości i zrozumieniu, aby pokazać dziecku właściwy wzorzec.
– Kształtowanie empatii i etyki. Dziecko obserwuje i naśladuje Twoje postępowanie. Ucz go więc etycznego zachowanie własnym etycznym działaniem. Ucz empatii tłumacząc swoje zachowanie oraz reakcje własne i innych, np. wyjaśniając: „Zabierzemy dla babci ciasteczka, bo ona bardzo je lubi i sprawimy jej tym dużo radości i przyjemności”. W tym okresie kształtują się też zachowania charakterystyczne dla płci, bądź więc uważny, jakie prezentujesz zachowania względem innych kobiet i mężczyzn. Traktuj swojego partnera z miłością, czułością i zrozumieniem. Traktuj swoje dzieci z taką samą czułością, niezależnie od ich płci. Pokaż córce, że kobieta może też być silna i niezależna, a synowi, że mężczyzna może być czuły i wrażliwy.
– Zrozumienie zależności. Pomóż zrozumieć dziecku, jak funkcjonuje świat, odpowiadając na jego pytania i uzasadniając swoje postępowanie.
– Kształtowanie kontaktów z rówieśnikami. Dziecko jest gotowe do rozwijania przyjaźni z rówieśnikami, więc wspieraj go w tym.
Czakra piąta – 7 do 12 lat
– Wspieranie komunikacji. Jest to czas rozwoju sposobów komunikowania się, zdolności językowych, zasobu słownictwa. Wspieraj w tym dziecko poprzez zachęcanie go do rozmowy, aktywne słuchanie, pomaganie w lekcjach, wskazywanie efektywnych metod uczenia się i jasnych sposobów komunikowania się.
– Rozwój kreatywności. Obok komunikacji rozwija się też kreatywność, więc wspieraj ją dostarczając dziecku okazji do twórczej ekspresji. Wspieraj kreatywne myślenie, pomysły na nowe wykonanie codziennych czynności, ucz korzystania z pomocy narzędzi, książek, filmów, zabieraj na przedstawienia i koncerty. Pochwal dziecko za dzieło wykonane przez nie własnoręcznie, pokaż je bliskim – sukces i pochwała są motorem napędowym rozwijania nowych umiejętności oraz wspierają kreatywność.
– Wprowadzanie w wielki świat. Dziecko jest ciekawe świata i jest jak gąbka chłonąca wszystko, co nowe. Pokaż mu nowe miejsca i różne sposoby spędzania czasu, by mogło kształtować swoje zainteresowania. Zabierz dziecko do muzeum, do zoo, na targ, camping w górach…
Czakra szósta – wiek dojrzewania
– Kształtowanie tożsamości. Nastolatek poszukuje własnej tożsamości próbując różnych ról i ekspresyjnie wyrażając własną indywidualność. Nie koncentruj się na przemijających, mało ważnych i mało szkodliwych szczegółach, jak wygląd, fryzura czy upodobania muzyczne. Silna krytyka z Twojej strony jedynie wzmocni i wydłuży bunt nastolatka. Zamiast tego respektuj jego ekspresję i poszukiwanie siebie, to trudny okres w życiu również dla niego. Zachęcaj do samodzielnego myślenia stawiając pytania zamiast tylko dawać odpowiedzi i pouczać. Zapytaj, co nastolatek powiedziałby swojemu dziecku w jego wieku.
– Rozwój niezależności. Pozwól nastolatkowi żyć bardziej własnym życiem, wspieraj odpowiedzialne podejście do swego życia, samodzielne zarabianie pieniędzy, twórczą aktywność. Zaufaj mu i uwierz w niego, a będzie zachowywał się bardziej odpowiedzialnie. Pozwól mu popełniać własne błędy, jeśli nie zagrażają one życiu, aby mógł się na nich uczyć i doświadczać własnych lekcji.
– Ustalanie jasnych granic. Powyższe punkty nie zwalniają z wyznaczania jasnych i uargumentowanych granic.
Czakra siódma – wczesna dorosłość i dalsze życie
Kształtowanie siódmej czakry ma w zasadzie miejsce już w okresie całego dzieciństwa, ale ostateczna faza ma miejsce w dorosłym życiu. Warto jednak zawczasu wspomóc rozwój czakry korony.
– Kształtowanie dociekliwości i krytycznego myślenia. Stymuluj samodzielne myślenie dziecka poprzez zadawanie pytań, otwartą dyskusję na różne tematy, przemyśliwanie własnych poglądów czy problemów bez pouczania i oceniania.
– Oferowanie duchowej różnorodności. Pokaż dziecku różne aspekty duchowości, różne kultury i religie, jeśli jesteś wyznawcą religii. Pozwól mu bezpiecznie doświadczać, by świadomie mógł wybrać swoją ścieżkę rozwoju duchowego.
– Możliwości edukacji. Uczenie się zasila czakrę korony, więc wspieraj wszelkie i różnorodne procesy uczenia się, które interesują Twoje dziecko.
– Zgoda na odejście. Pozwól usamodzielnić się swojemu dziecku, jeśli ono poczuje, że nadszedł na to czas. Zrezygnuj z kontroli i przywiązania, a wtedy dziecko będzie mogło rozwinąć skrzydła i podążyć w kierunku swego własnego świata.
W kolejnych etapach rozwoju dziecka dziecko nadal potrzebuje zaspokajania potrzeb z wcześniejszych etapów. Jest to proces ciągły i powiązany. Dzieci zawsze potrzebują miłości, uwagi, czasu i akceptacji. Potrzebują zachęty i wsparcia, a nie krytyki i oziębłości. Potrzebują czuć się bezpiecznie będąc częścią społeczności, a jednocześnie mieć świadomość własnej indywidualności i tożsamości. Pamiętajmy, że dzieci uczą się poprzez obserwację i naśladowanie. W pierwszym i najważniejszym okresie ich życia autorytetem jesteśmy my – rodzice, więc nie oczekujmy od dzieci innego zachowania i preferencji niż my sami reprezentujemy. Dzieci są świętymi istotami przyszłości, naszymi największymi nauczycielami. Zaufajmy naszym dzieciom, bo to one często wiedzą, co jest dla nich najlepsze. Pozwólmy im doświadczać i uczyć się na własnych błędach, bo w ten sposób się rozwijają. Pozwólmy im żyć ich życiem, a nie ograniczajmy naszymi wzorcami. Pozwólmy im żyć.
Na podstawie książki „Koła życia” Anodei Judith.
krytykowała i docinała mi. Z drugiej strony mówiła, jak bardzo mnie kocha i że chce dla mnie wszystkiego najlepszego, ale ja nie wiem, co jest dla mnie dobre, więc ona musi mi pokazać drogę. Zrobiła mi klasyczne pranie mózgu. Nawet kiedy już wiedziałam, że jestem jej ofiarą i że prawda wcale nie musi wyglądać tak, jak ona mi ją przedstawia, nie potrafiłam powiedzieć: „nie”. W moim mózgu cały czas wyświetla się napis: Co na to mama? A ponieważ wiem, czego ode mnie oczekuje, większość rzeczy muszę wykluczyć z mojego życia. Henryk mówi – wyprowadź się, trzaśnij drzwiami, zerwij więzy. Wiem, że tak powinnam zrobić, ale na samą myśl o tym robi mi się niedobrze. Wiem, że to chore. Chcę się uwolnić, ale nie jestem w stanie.Wampir obcy i domowy
am szczęście.
HOWAJ SPOKÓJ”
