W miejscach takich, jak osiedla, skupiska dużej ilości osób (stałe miejsca zamieszkania) tworzą się larwy, które po czasie stają się królowymi. Każdy człowiek o czymś myśli, z tego powstają myślokształty, a że nasze społeczeństwo wciąż jest bardziej negatywne niż pozytywne, to niestety z tych myślokształtów powstają larwy. Miałam styczność z czymś takim i mogę powiedzieć, że to jest indywidualnie myśląca istota, podczepiona do naszej aury. Stymuluje nasze myśli tak, żeby móc się nimi zajadać i tym samym powiększać się. Takie podczepy mają zazwyczaj kształt owadów , pająków… Dużych szarych latających, często z dużą ilością czegoś na kształt odnóży czy żądeł
LARWA ASTRALNA
Należy do nieoficjalnej, dziesiątej kategorii demonów i przypisywana jest do pasożytów z kategorii wampirów emocjonalnych ze względu na swój charakter- żywi się emocjami, z których została stworzona, często negatywnymi choć zdarza się jej powstać z dość neutralnych emocji jak smutek czy przygnębienie. Stworzycielem jest głównie człowiek- są przekazy, że stworzyć larwę może rozwinięte zwierzę. Zamieszkuje niższe sfery astralne, gdzie świetlistość jest niewielka, a więc może zaatakować tylko tych ludzi, którzy posiadają materię niższych sfer.
Utworzona larwa posiada cechę, która wyróżnia ją jako istotę ożywioną- za wszelką cenę chce żyć. Wzbudza więc emocję z której powstała w swoim twórcy, choć dobrze jej idzie też z innymi ludźmi. Nie posiada jednak świadomości, a jest jak zwierzę napędzane niskimi instynktami. Spryt posiada jeśli odpowiednio długo pożyje by go rozwinąć.
Powstawanie Larwy
Powstaje przy emanacji negatywnych oddziaływań takich jak emocje lub zbrodnie gdzie np. przelano krew bądź stosowano przemoc. Larwa we wczesnym etapie tworzenia przypomina stopniowo zagęszczający się kłąb dymu (Faza Pierwsza). Najpierw kształtują się niby ślepia (Larwa jest tak naprawdę ślepa- jej oczy to receptory badające wibracje w atmosferze).
Emocje powodują zawirowania materii z której składa się aura (w tym wypadku astralna bo jest wskaźnikiem właśnie uczuć) co kończy się oderwaniem części materii i nadanie jej negatywnych cech co kończy się utworzeniem larwy.
Gdy dana emocja jest nieokreślona, za słaba bądź szybko gaśnie larwa zostaje na tym etapie rozwoju i przypomina opakowany połyskującą “folią” worek wypełniony niskimi materiami co przypomina dym z papierosów.
Obrazek
Jeśli jednak w krótkim czasie panuje żywiołowa kłótnia zabarwiona gniewem i nienawiścią to larwa ma szansę przybrać postać znacznie bardziej wyrazistą i w pełni dorosnąć do rozmiarów wielkości mniej więcej średniego psa. Jej inteligencja wzrasta i potrafi obmyślić nowe strategie choć trochę to trwa. Rozmowa z takim tworem wydaje się pozbawiona sensu- larwa często powtarza wibracje z której została stworzona co powoduje pewien odzew u pobliskich bytów. Dla niej to oznaka, że może na nich żerować z czego korzysta. Wróćmy jednak do powstawania larw. Na tym etapie (Faza Druga) widać wyraźnie jej korpus, odwłok, głowę i coś na kształt odnóży. Także w jej wnętrzu zachodzą zmiany- pojawiają się zagęszczenia szarej masy otoczone wciąż ciemnym dymem co można uznać za organy przetwarzania energii, które dostosowują pochłonięty pokarm do jej odbioru. Dzięki rozwiniętym detektorom potrafi namierzyć żywiciela na większe odległości niczym rekin w morzu.
Jeśli zdoła, larwa pożyje na tyle długo, by przejść o poziom wyżej w którym stanie się w pełni świadoma co oznacza zdecydowany wzrost zagrożenia z jej strony. Instynkty nadal panują nad jej zachowaniem, lecz dodatkowo pojawia się pamięć i zdolność kojarzenia co pozwala jej na unikanie niebezpieczeństwa, które nie jest do końca jasne. Taki twór nazywany jest już nie larwą a wampirem emocjonalnym niższego rzędu. Często wtedy zmienia wygląd na bardziej humanoidalny (Faza Trzecia).
Larwa Astralna jako przeciwnik
W Fazie Pierwszej larwa nie stanowi dużego zagrożenia- jest niezbyt świadoma otoczenia i zachowuje się jak embrion, który pożywia się, gdy natrafi na źródło pokarmu. Przysysa się do aury i tam tkwi dopóki nikt jej nie ruszy na tyle, by ją oderwać. Jej wibracje ciała powodują, że ciało żywiciela odpowiada takimi samymi, jeśli tylko posiada odpowiednie materie zdolne do reakcji na sygnały larwy. Mówiąc prościej pobudza człowieka do wytworzenia takiej samej emocji. Materie które odpowiedziały zostają przyciągnięte w pobliże larwy i przez nią wchłonięte wraz z energią emocjonalną cechującą daną gęstość materii astralnej.
Krótko mówiąc przeciwnik z niej żaden i cała sztuka z takim przeciwnikiem to go dostrzec, ponieważ usunąć może ją dosłownie wszystko- nie trzeba nawet jakoś szczególnie się starać. Problem jest wtedy, gdy pasożytuje na nas od dłuższego czasu, gdyż wypuszcza z siebie ramię w kształcie korzenia, by mocniej zakotwiczyć się na żywicielu. Należy najpierw usunąć korzeń, a potem całą larwę.
***
W Fazie Drugiej jest już groźniejszym przeciwnikiem, gdyż szybkość jej reakcji jest większa i instynkt pasożyta mocno daje się we znaki. Wgryza się w powierzchnię aury równocześnie wypuszczając szarą zawiesinę, która ją okrywa i stapia z aurą. Działa to jako kamuflaż i jednocześnie znieczulenie. Żywiciel odczuje stratę po pewnym czasie TYLKO jeśli jego układ jest za słaby by szybko się zregenerować (co w przypadku osoby zdrowej oznacza, że nie ma miejsca).
Ze względu na kamuflaż i znieczulenie ciężko jest niedoświadczonemu odkryć czy ma pasożyta w aurze. Warto zasięgnąć rady doświadczonego w tym maga, który szybko pozbędzie się intruza. Jeśli jednak chcemy sami się go pozbyć to dokładnie wyczesujcie aurę, aż poczujecie ciężkie materie bądź śliską powierzchnię w porównaniu z całym biopolem. Przy okazji oczyścicie się z mniejszych zanieczyszczeń.
***
W Fazie Trzeciej mamy już powody do niepokoju, gdyż mamy już do czynienia nie z pasożytem natury wampirycznej, ale wampirem niższej kategorii, a to dość spora różnica. Zwłaszcza w zdolnościach. Taki wampir może kraść nam energię na odległość- nie musi już przysysać się do aury ofiary. Wykorzystuje w tym celu drenaż energetyczny i linkowanie (pojęcia zaczerpnięte z nauk o wampiryzmie). Szczególnie to ostatnie daje mu możliwość wybierania ofiary i podłączenia się do niej, a więc i odnalezienia w razie głodu. Nie jest zresztą uzależniony od jednej osoby- może się podpiąć do kilku na raz (zależnie od doświadczenia). Jego inteligencja przewyższa już zwierzęta i coraz bardziej przypomina humanoida, by nie wzbudzać niepokoju w otoczeniu.
Należy uchwycić łącze jeśli już je dostrzeżemy odciąć możliwie najszybciej. Powinnyśmy pamiętać o tym, że sznur energetyczny trzeba wyrwać do końca, by nie zatruwał układu człowieka. Łącza szukamy w okolicy czakry splotu słonecznego i niższych- wybór wampira zależy od aktywności czakry i preferencji, gdyż bardziej pasują mu niższe wibracje więc wybiera czakrę sakralną bądź podstawy gdzie emocje łatwo się kumulują. Za to czakra splotu odpowiada za ogólną gospodarkę energii życiowej i jej pochłanianie. Po oderwaniu sznura należy założyć tarczę i ją utrzymywać, ewentualnie podjąć działania, by wampir przestał na nas polować.
Królowa Larw
Wyobraźcie sobie poczwarkę chrząszcza, która nabrzmiała tak bardzo, że nie potrafi się ruszyć. Dodajcie jej ociekająca śluzem skórę i paskudną szczękę. Tak mniej więcej wygląda Królowa larw. Nazwa nieco dziwna, ale jak najbardziej pasuje. Dawniej była larwą, teraz też jest, ale stała się drapieżnikiem, który wykorzystuje innych- czyli inne larwy. Podczas, gdy larwę astralną spotkamy właściwie wszędzie tam gdzie jest choć garstka ludzi to Królową Larw możemy dostrzec tylko w większych miastach, szczególnie przy wielkich osiedlach, gdzie bloki są obok siebie a twór ma w zasięgu co najmniej setkę żywicieli. Praktycznie się nie porusza, ale rekompensuje to sobie zdolnością pochłaniania energii na odległość lecz w znacznie potężniejszej formie niż mają Niższe Wampiry.
Nabrzmiały odwłok stanowi cztery piąte jej ciała i mieści specyficznie rozwinięte czakry pozwalające jej na pochłanianie każdej emocji negatywnej- nie jest więc zmuszona do pochłaniania jednego rodzaju energii. Jest kanibalem swojego gatunku, potrafi narzucić swoje pragnienia innym larwom, które tworzą jej rój. Nie reaguje na słabsze ataki dzięki pancerzowi z cięższej materii- wysyła za to część larw, by oddaliły niebezpieczeństwo.
Ostatnim stopniem rozwoju Larwy jest Siedlisko. Powstaje ono z Królowej Larw, gdy ta w końcu ginie z przejedzenia (nie jest w stanie utrzymywać kształtu) tworząc gęsty obłok ciemnej masy w której zamieszkują larwy. Siedliska mają szansę przetrwać tylko, gdy są utrzymywane przez coraz większą ilość żywicieli. W końcu jednak i one się rozpadają.
Na koniec
Poniżej ukazuję wam całe życie Larwy- od początków po koniec jej istnienia jako larwy. Wyższe stopnie Niższego Wampira należą już do innego tematu.
1.Larwa Astralna (embrion)
2. Larwa Astralna(dorosła forma) ma dwie różne ścieżki:
– Niższy Wampir Emocjonalny zdobywający kolejne stopnie
– Królowa Larw mająca potencjalną możliwość stania się Siedliskiem.
Larwy to stworzenia zrodzone z ludzkich pragnień, marzeń. Larwa dąży do urzeczywistnienia pragnienia które dało jej życie np. jeśli bardzo pragnąłeś kogoś zniszczyć zrodziłeś Larwę która krążąc nad Twoją nie dała umrzeć temu pragnieniu i przy okazji próbowała go urzeczywistnić, Larwy mają wpływ na nasz wyraz twarzy dlatego czasem wyglądamy nie mile dla osoby która nas wkurzyła tworząc tym u tej drugiej osoby nie chęć do nas i podobny wyraz twarzy a i czasami kłótnie. Najgorsze są larwy zrodzone z pragnień seksualnych bo nie dają tego pragnienia zgasić tym można więc wytłumaczyć np. gwałty, molestowania i masturbowanie się. seksualne larwy żywią się energią sexualą natomiast inne energią nerwową (złość, smutek, miłość itp.).
Larwa również może być przekazana drogą internetową.
Kiedy coś piszemy – nieważne czy post, korespondencja gg czy email odbierając wiadomość jesteśmy narażeni na zakażenie się takową larwą… W jaki sposób? Tekst to także zapis ludzkich emocji, w którym zakodowany jest wzorzec osoby piszącej. Larwa potrafi niczym komputerowi wirus zadomowić się w owym przekazie i zarazić adresata. I co? Katastrofa gotowa.
źródło – http://www.wrotarozwoju.pl